De Telegraaf, 27 oktober 2022

Madjid zal een charismatische studentenleider worden, waarna hij furore zal maken in het landsbestuur als minister of zelfs president. Daar waren de leerlingen van mijn middelbare school het over eens. In mijn boek, De Amerikaan van Karadj, beschrijf ik hoe hij in mijn geboortestad, net na de Iraanse revolutie van 1979, de bergwandelingen van de school leidde en zorgde dat iedereen daarna veilig en ongedeerd van de baardmannen thuiskwam. Ook beschrijf ik hoe ik hem in 1981 tijdens mijn martelgang langs verschillende islamitische kerkers tot twee keer toe tegenkwam. De Iraanse ayatollahs vonden het vooruitzicht van een politieke en maatschappelijke carrière voor jongeren als Madjid maar geen goed idee. Ibrahim Raisi, de huidige president van dat regime, kreeg in 1988 de opdracht voor zulke jongeren een finale oplossing te vinden. Zo ontstond ‘de commissie des doods’. Later zag ik zijn naam tussen de vele duizenden die deze commissie binnen een paar weken liet ophangen en in geheime massagraven bulldozeren.

Een bericht op mijn beeldscherm zette een paar dagen geleden mijn leven op zijn kop. Een stem, diep uit de bloedige recente Iraanse geschiedenis, sprak mij aan: ‘Wat ben ik blij dat ik je heb teruggevonden’! … Lees verder